Als nieuw lid van de vereniging werd mij gevraagd iets over onze tuin te vertellen, een niet al te grote rijtjeswoningtuin.
Tja, wat zal ik er over zeggen, behalve dat de ambities groot zijn, maar het resultaat niet altijd zoals verwacht. De groeihormonen schieten alle kanten op en er moet dus geregeld iets worden verwijderd (ben ik niet goed in) of iets worden verplaatst (ben ik zéér goed in).

Zeker met dit voorjaar, zit de groei er goed in, en zelfs ik vind het hier en daar een beetje uit de hand lopen. Maar ja, een stekje van leverkruid dat bij nader inzien maar een pietepeuterig worteltje bleek te hebben, is nu na twee seizoenen immens geworden. Een fatsia japonica, die al vier keer een andere standplaats kreeg, en nu tot in de hemel groeit terwijl ik er manmoedig steeds enorme stukken van wegsnoei. Een oleander, die ik als kleine plant gewoon in de grond zette en liet overwinteren, is na twee seizoenen een enorme plant geworden, die absoluut niet meer past op de huidige plek. Deze week, dus tuiniertechnisch op een fout moment, heb ik de plant gesnoeid, om hem later in het seizoen te kunnen verplaatsen. Ik houd ook wel van een experimentje, tot ontzetting van anderen, en wat bijna altijd tot een goed resultaat leidt. Kortom ik doe maar wat, soms wel, soms niet gehinderd door kennis.

Maarja, mag ik alstublieft, na jaren in de grote stad op een balkon op drie- of vierhoog gemicrotuinierd te hebben in bloembakken die in de verzengende zon hingen. En na op een boscamping helemaal los te gaan, wat volgens de eigenaar niet de bedoeling was. Hij kreeg daarbij steun uit onverwachte hoek, want de konijnen, herten en zwijnen vonden mijn aanplant wél erg aantrekkelijk!

Maar nu ben ik lid van Groei en Bloei, dus alles kan alleen maar beter worden!

Ingrid